priorytet

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

priorytet (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[prʲjɔˈrɨtɛt], AS[prʹi ̯orytet], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pierwszeństwo przysługujące czemuś
(1.2) coś, co ma pierwszeństwo przed czymś innym; sprawa/kwestia bardzo ważna
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
(1.1) [...] Rząd japoński przyznał priorytet rozwojowi technologii budowy mikrourządzeń. [...] (z Internetu)
(1.2) Posłowie ustalali priorytety polskiej polityki zagranicznej.
składnia:
kolokacje:
(1.1) przyznawać czemuś priorytet
synonimy:
(1.1) pierwszeństwo, prymat
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) cel, sprawa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. priorytetowy
przysł. priorytetowo
rzecz. priorytecik mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Priorität, franc. priorité[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.