Przejdź do zawartości

pomocnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: pomocník pomoćnik pomočnik

pomocnik (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [pɔ̃ˈmɔt͡sʲɲik], AS: [põmocʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba do pomocy przy jakiejś pracy
(1.2) pracownik pracujący pod czyimś kierunkiem
(1.3) sport. piłkarz grający w pomocy; zob. też pomocnik (piłka nożna) w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) przest. podręczna szafka
odmiana:
(1.1-3)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Nakaz posiadania spisu prawa nie miałby jednak sensu, gdyby w trzydziestych latach VIII w. przynajmniej niektórzy bawarscy komesowie nie znali łaciny i sztuki pisania lub nie dysponowali w sądzie piśmiennymi pomocnikami[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pomoc ż, pomocnica ż, pomocnictwo n, pomaganie n
czas. pomagać
przym. pomocny
przysł. pomocnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też pomocnik w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
Hasło „pomocnik” w: SJP.pl.
  1. Karol Modzelewski, Barbarzyńska Europa, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.