podręczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

podręczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[pɔdˈrɛ̃n͇ʧ̑nɨ], AS[podrṇčny], zjawiska fonetyczne: udziąs.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) łatwo dostępny, możliwy do użycia w każdej chwili lub każdych okolicznościach
(1.2) zawierający najbardziej istotne rzeczy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na szczęście Natasza już rozkładała na kocu podręczną apteczkę[1].
(1.2) - Hotelik skromny, ale aromat drzew cynamonowych bardzo przyjemny - rzekł Tomek wnosząc do chatki podręczne bagaże dziewcząt[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) biblioteka podręczna, księgozbiór podręczny
(1.2) słownik podręczny
synonimy:
(1.1) przenośny, kieszonkowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. ręczny
rzecz. rączęta nmos, ręczniczek mrz, ręka ż, ręczny mrz, podręcznik mrz, podręcze n, podręczna ż, podręczność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pod + ręka + -ny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Alfred Szklarski, Tomek wśród łowców głów, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Alfred Szklarski, Tomek wśród łowców głów, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.