panie dzieju

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

panie dzieju (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

fraza wykrzyknikowa

(1.1) daw. (t. żart.) służy wypełnieniu pauzy w wypowiedzi i podtrzymaniu kontaktu z rozmówcą[1]
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Potem, bez przesady, nudy święte... polowania niema, ale ja próżnować nie lubię... to sobie, panie dzieju, jastrzębie strzelam, to szelmę lisa tropię, to pojadę na błoto kaczorka upatrzę... i tak przejdzie... przejdzie jakoś do upałów[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) panie dobrodzieju, panie dziejaszku
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. panie dobrodzieju
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „panie dzieju” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. Klemens Junosza, Bez przesady (wyd. 1894)