Przejdź do zawartości

panie dobrodzieju

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

panie dobrodzieju (język polski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

fraza wykrzyknikowa

(1.1) daw. służy wypełnieniu pauzy w wypowiedzi i podtrzymaniu kontaktu z rozmówcą[1]
odmiana:
(1.1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Widział pan w pokojach, jak tam świeżutko i pięknie, jakie obicia na ścianach, meble, panie dobrodzieju, firanki, obrazy... Co ja miałem z owem odnawianiem i porządkami![2]
(1.1) Chcieli go tam i inni naśladować w tej sztuce, ale chłopak miał pięść, panie dobrodzieju, twardą i przy monopolu utrzymał się[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rzad. panie dzieju, panie dziejaszku
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „panie dzieju” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. ↑ Klemens Junosza, Przymuszona (wyd. 1896)
  3. ↑ Bolesław Prus, Powiastki cmentarne (wyd. 1935)
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=panie_dobrodzieju&oldid=8350282”