niebaczność
niebaczność (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przest. rzad. brak adekwatnej uwagi na coś, niedopatrzenie[1]
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik niebaczność dopełniacz niebaczności celownik niebaczności biernik niebaczność narzędnik niebacznością miejscownik niebaczności wołacz niebaczności
- przykłady:
- (1.1) „Gabinet petersburski – pisał Mochnacki – od lat stu nie to czynił, co mógł, ale to tylko, co mu inni przez niebaczność czynić pozwolili”[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) niedopatrzenie, nieuwaga, zaniedbanie
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „niebaczność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Ryszard Przybylski, Uśmiech Demokryta, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
