leczo

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

leczo (język polski)[edytuj]

leczo (1.1)
leczo (1.1) z jajkiem
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) kulin. węgierska potrawa jednogarnkowa z pokrojonych na kawałki papryki, pomidorów i cebuli, często z dodatkiem boczku lub kiełbasy, duszonych z przyprawami; zob. też leczo w Wikipedii
odmiana:
(1.1) nieodm.[1][2],
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikleczoleczo
dopełniaczleczoleczo
celownikleczoleczo
biernikleczoleczo
narzędnikleczoleczo
miejscownikleczoleczo
wołaczleczoleczo
lub pot.[2]
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikleczolecza
dopełniaczleczalecz / leczów
celownikleczuleczom
biernikleczolecza
narzędnikleczemleczami
miejscownikleczuleczach
wołaczleczolecza
przykłady:
(1.1) Leczo świetnie smakuje podane z chrupiącą bagietką lub ryżem.
(1.1) Na Węgrzech często do leczo dodaje się pod koniec duszenia rozkłócone jajko.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) potrawa, danie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
węg. lecsó
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „leczo” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „leczo” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=leczo&oldid=7983006”