klin
klin (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) fiz. maszyna prosta, o kształcie trójkąta; zob. też klin w Wikipedii
- (1.2) kształt tej maszyny
- (1.3) wojsk. rodzaj szyku bojowego
- (1.4) pot. kieliszek alkoholu pity jako lekarstwo na kaca
- (1.5) kraw. kawałek tkaniny w kształcie trójkąta
- (1.6) gw. (Górny Śląsk) fartuch[1]
- odmiana:
- (1.1) [2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klin kliny dopełniacz klina klinów celownik klinowi klinom biernik klin kliny narzędnik klinem klinami miejscownik klinie klinach wołacz klinie kliny
- przykłady:
- (1.1) Nóż jest rodzajem klina.
- (1.2) Ten materiał w kliny jest bardzo ładny.
- (1.3) Samoloty leciały klinem.
- (1.4) Może wypijemy klina na kaca?
- składnia:
- (1.3) klin + D.
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kliniec mrz, klinowanie n, zaklinowanie n
- czas. klinować ndk., zaklinować dk.
- przym. klinowy, klinowaty
- związki frazeologiczne:
- Zielony Klin • wbić klin • klin klinem
- etymologia:
- uwagi:
- pot. B. lp. klina
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) wedge; (1.2) wedge, vee formation; (1.4) hair of the dog
- arabski: (1.1) إسفين
- baskijski: (1.1) ziri
- białoruski: (1.1) клін m; (1.2) клін m; (1.3) клін m; (1.5) клін m
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) клін m; (1.2) клін m; (1.3) клін m; (1.5) клін m
- bułgarski: (1.1) клин
- duński: (1.1) kile w; (1.2) kile w; (1.4) reparationsbajer w; (1.5) kile w
- esperanto: (1.1) kojno, kejlo; (1.2) kojno, kejlo
- hiszpański: (1.1) cuña ż, calce m; (1.2) prisma m; (1.3) formación en cuña ż; (1.5) nesga ż
- łaciński: (1.1) cuneus m
- niemiecki: (1.1) Keil m, Zwickel m; (1.2) Keil m, Zwickel m
- norweski (bokmål): (1.1) kile m; (1.2) kile m
- norweski (nynorsk): (1.1) kile m; (1.2) kile m
- rosyjski: (1.1) клин
- ukraiński: (1.1) клин m
- wilamowski: (1.1) kaeił m, kȧjł m, kajł m; (1.2) kaeił m, kȧjł m, kajł m; (1.4) kaeił m, kȧjł m, kajł m
- włoski: (1.1) cuneo m, zeppola ż
- źródła:
klin (esperanto (morfem))
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pochodne:
- czas. klini, kliniĝi, alklini, deklini, dekliniĝi, elklini, forklini, adorkliniĝi
- rzecz. dekliniĝo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
klin (język kaszubski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.
klin (język słowacki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) klin
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) czysty
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz tok pisin, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
klin (język wilamowski)
[edytuj]- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- klīn
- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
przymiotnik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) grus
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 295.
