klin

klin (język polski)

klin (1.1)

wymowa:

IPA: [klʲĩn], AS: [klʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. wymowa

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) fiz. maszyna prosta, o kształcie trójkąta; zob. też klin w Wikipedii

(1.2) kształt tej maszyny

(1.3) wojsk. rodzaj szyku bojowego

(1.4) pot. kieliszek alkoholu pity jako lekarstwo na kaca

(1.5) kawałek tkaniny w kształcie trójkąta

(1.6) reg. śl. fartuch

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klin	kliny
dopełniacz	klina	klinów
celownik	klinowi	klinom
biernik	klin	kliny
narzędnik	klinem	klinami
miejscownik	klinie	klinach
wołacz	klinie	kliny

przykłady:

(1.1) Nóż jest rodzajem klina.

(1.2) Ten materiał w kliny jest bardzo ładny.

(1.3) Samoloty leciały klinem.

(1.4) Może wypijemy klina na kaca?

składnia:

(1.3) klin + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.4) klinik

(1.5) bryt, wstawka, godet

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kliniec m, klinowanie n, zaklinowanie n

zdrobn. klinik m, klinek m

czas. zaklinować ndk., zaklinować dk.

przym. klinowy, klinowaty

związki frazeologiczne:

Zielony Klin • wbić komuś klin • klin klinem

etymologia:

uwagi:

pot. B. lp. klina

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wedge; (1.2) wedge, vee formation
• arabski: (1.1) إسفين
• baskijski: (1.1) ziri
• duński: (1.1) kile w
• esperanto: (1.1) kojno, kejlo; (1.2) kojno, kejlo
• hiszpański: (1.1) cuña f, calce m; (1.2) prisma m; (1.3) formación en cuña f; (1.5) nesga f
• niemiecki: (1.1) Keil m, Zwickel m; (1.2) Keil m, Zwickel m
• ukraiński: (1.1) клин m
• wilamowski: (1.1) kaeił m, kȧjł m, kajł m; (1.2) kaeił m, kȧjł m, kajł m; (1.4) kaeił m, kȧjł m, kajł m

źródła:

klin (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) chylić, pochylać

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

czas. klini, kliniĝi, alklini, deklini, dekliniĝi, elklini, forklini, adorkliniĝi

rzecz. dekliniĝo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

klin (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. macica

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w papierowych słownikach. Jeśli znasz kaszubski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

klin (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) klin

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. klinový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

klin (tok pisin)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) czysty

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w papierowych słownikach. Jeśli znasz tok pisin, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

klin (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

klīn

wymowa:

wymowa

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mały

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) grus

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kliniuciḱ, klinücik

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: