klin

klin (język polski)

klin (1.1)

wymowa:

IPA: [klʲĩn], AS: [klʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk. zmiękczenie • nazal. nazalizacja  wymowa

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) fiz. fizyka maszyna prosta, o kształcie trójkąta; zob. zobacz też klin w Wikipedii

(1.2) kształt tej maszyny

(1.3) wojsk. wojskowość rodzaj szyku bojowego

(1.4) pot. potocznie kieliszek alkoholu pity jako lekarstwo na kaca

(1.5) kawałek tkaniny w kształcie trójkąta

(1.6) reg. śl. regionalizm śląski fartuch

odmiana:

(1) lp liczba pojedyncza klin, ~a, ~owi, ~, ~em, ~ie, ~ie; lm liczba mnoga ~y, ~ów, ~om, ~y, ~ami, ~ach, ~y

przykłady:

(1.1) Nóż jest rodzajem klina.

(1.2) Ten materiał w kliny jest bardzo ładny.

(1.3) Samoloty leciały klinem.

(1.4) Może wypijemy klina na kaca?

składnia:

(1.3) klin + D. dopełniacz

kolokacje:

synonimy:

(1.4) klinik

(1.5) bryt, wstawka, godet

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rzeczownik zdrobn. zdrobniale klinik m rodzaj męski

czas. czasownik zaklinować, zaklinować się

przym. przymiotnik klinowy

związki frazeologiczne:

Zielony Klin • wbić komuś klin • klin klinem

etymologia:

uwagi:

pot. potocznie B. lp. klina

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wedge; (1.2) wedge, vee formation
• arabski: (1.1) إسفين
• duński: (1.1) kile w rodzaj wspólny
• esperanto: (1.1) kojno, kejlo; (1.2) kojno, kejlo
• hiszpański: (1.1) cuña f rodzaj żeński, calce m rodzaj męski; (1.2) prisma m rodzaj męski; (1.3) formación en cuña f rodzaj żeński; (1.5) nesga f rodzaj żeński
• niemiecki: (1.1) Keil m rodzaj męski, Zwickel m rodzaj męski; (1.2) Keil m rodzaj męski, Zwickel m rodzaj męski
• wilamowski: (1.1) kȧjł; (1.2) kȧjł; (1.4) kȧjł m rodzaj męski

źródła:

klin (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) chylić, pochylać

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pochodne:

czas. czasownik klini, kliniĝi, alklini, deklini, dekliniĝi, elklini, forklini, adorkliniĝi

rzecz. rzeczownik dekliniĝo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

klin (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. anatomia macica

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w papierowych słownikach. Jeśli znasz kaszubski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

klin (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) klin

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. przymiotnik klinový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

klin (tok pisin)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) czysty

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w papierowych słownikach. Jeśli znasz tok pisin, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.