holenderski

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

holenderski (język polski)[edytuj]

holenderska (1.1) flaga
Het Nederlands is een van de West-Germaanse talen. Precieze cijfers wat betreft het aantal sprekers zijn er niet, maar men neemt aan dat het wereldwijd door meer dan 23 miljoen mensen als moedertaal en/of cul­tuurtaal wordt gesproken.
holenderski (2.1)
wymowa:
IPA[ˌxɔlɛ̃nˈdɛrsʲci], ASolẽndersʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Holandią, dotyczący Holandii (państwa)
(1.2) związany z Holandią, dotyczący Holandii (krainy)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. główny język Holandii; zob. też język holenderski w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Holenderski minister sprawiedliwości zabronił swoim podwładnym dostępu do internetowej encyklopedii Wikipedia.
(2.1) Dramat został przetłumaczony również na język holenderski przez René Kok.
składnia:
kolokacje:
(1.1) holenderski wiatrak / domek / ser / rower / skun • holenderska czekolada / krowa • holenderskie kakao / tulipanyGujana Holenderska
(2.1) uczyć / uczyć się holenderskiego • władać / posługiwać się holenderskim • kurs / lekcja holenderskiego
synonimy:
(1.1) daw. olenderski
(2.1) niderlandzki, flamandzki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(2.1) afrikaans, afrykanerski
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Holandia ż, Holender m, Holenderka ż, holender mrz, holenderka ż
wykrz. holender
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: