godny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

godny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈɡɔdnɨ], AS[godny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wart, zacny
(1.2) zasługujący na coś
(1.3) gw. (Górny Śląsk) rel. bożonarodzeniowy[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nasz kandydat jest godny i uczciwy.
(1.1) Nie znalazł nikogo godnego, kogo mógłby nazwać swoim przyjacielem[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) niegodny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. godność ż, pogoda ż
przysł. godnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.3) inna pisownia godni
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bożonarodzeniowy
źródła:
  1. Joanna Furgalińska, Ślónsko godka. Ilustrowany słownik dla Hanysów i Goroli, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010, ISBN 978-83-01-16438-6, s. 81.
  2. Mieszysław Maliński, O szejku i o śmierci