franca

franca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈfrãnʦ̑a], AS: [frãnca], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. med. kiła, syfilis

(1.2) pot. dokuczliwa, ciągnąca się choroba

(1.3) pot. krosta

(1.4) obraź. o osobie niegodziwej, dokuczliwej

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	franca	france
dopełniacz	francy	franc
celownik	francy	francom
biernik	francę	france
narzędnik	francą	francami
miejscownik	francy	francach
wołacz	franco	france

przykłady:

(1.4) Że też ty się musisz zawsze nad tą francą litować!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. francuski mrz, Francuz mos

przym. francuski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. franze

(1.2) od (1.1)

(1.4) od (1.2)

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

franca (esperanto)

morfologia:

franc•a

wymowa:

​ ​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) francuski

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	franca	francaj
akuzativo	francan	francajn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) la franca (lingvo) → język francuski • Franca Polinezio • Francaj Sudaj kaj Antarktaj Teritorioj

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Francujo, Francio, franco, francino

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: