czwartek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czwartek (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈʧ̑fartɛk], AS[čfartek], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) czwarty dzień tygodnia
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W czwartek biuro jest czynne do godziny 18.
(1.1) Pamiętaj, by zamknąć konto przed czwartkiem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) we / co czwartek • dziś jest czwartek
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) czwortek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cztery n, czwórka ż, czwartak mos/mrz
czas. czworzyć ndk., poczworzyć dk.
przym. czwartkowy, poczwórny, czwarty
licz. cztery, czworo
związki frazeologiczne:
Wielki Czwartektłusty czwartek
etymologia:
pol. czwarty[1]
uwagi:
(1.1) zobacz też: poniedziałekwtorekśrodaczwartekpiąteksobotaniedziela
tłumaczenia:
źródła:
  1. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 23.