poniedziałek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

poniedziałek (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˌpɔ̃ɲɛ̇ˈʥ̑awɛk], AS[põńėʒ́au̯ek], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pierwszy dzień tygodnia; zob. też poniedziałek w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W poniedziałek idę do pracy na ósmą.
składnia:
kolokacje:
(1.1) Poniedziałek Wielkanocnylany poniedziałekoblewany poniedziałekdziś jest / mamy poniedziałek • napisać / przygotować / przynieść coś na poniedziałek • odbywać się / przyjść w poniedziałek • od poniedziałku do wtorku / środy itd.
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) dzień tygodnia
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. poniedziałkowanie n
czas. poniedziałkować ndk.
przym. poniedziałkowy
skr. pon.[1][2], pn.[1][2]
związki frazeologiczne:
szewski poniedziałek
etymologia:
prasł. *ponedělъkъdzień następujący po niedzieli[3]
uwagi:
(1.1) zobacz też: poniedziałekwtorekśrodaczwartekpiąteksobotaniedziela
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „Skracanie nazw dni tygodnia i miesięcy” w: Poradnia językowa PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „poniedziałek” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „poniedziałek” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.