Wielki Czwartek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Wielki Czwartek (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. czwartek Wielkiego Tygodnia, obchodzony przez chrześcijan na pamiątkę ostatniej wieczerzy; zob. też Wielki Czwartek w Wikipedii
odmiana:
(1.1) związek zgody,
przykłady:
(1.1) Wielki Czwartek w Kościele katolickim jest obchodzony jako pamiątka ustanowienia przez Chrystusa sakramentów kapłaństwa i Eucharystii podczas ostatniej wieczerzy[1].
(1.1) Podczas Wielkiego Czwartku kapłani dokonują obrzędu obmycia nóg[2].
(1.1) W Wielki Czwartek każdy koncelebrant otrzyma pąsową różę.
(1.1) Już przed Wielkim Czwartkiem mieli wysprzątane całe mieszkanie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) Wielki Czwartek, Wielki Piątek i Wielka Sobotaliturgia / obrzędy Wielkiego Czwartku • tradycje / zwyczaje związane z Wielkim Czwartkiem
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) czwartek
hiponimy:
holonimy:
(1.1) Triduum Paschalne
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. wielkoczwartkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Indeks terminów religijnych
tłumaczenia:
źródła: