Przejdź do zawartości

brzmienie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brzmienie (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˈbʒmʲjɛ̇̃ɲɛ], AS[bžmʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.-ni…i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zespół cech dźwiękowych danego instrumentu, sprzętu lub głosu
(1.2) określona postać słowna, określona treść lub myśl zawarta w tekście[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Twoja gitara ma rzeczywiście fajne brzmienie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) brzmienie jazzowe / rockowe / bluesowe
(1.2) brzmienie umowy
synonimy:
(1.1) dźwięk, odgłos, ton
antonimy:
(1.1) cisza, milczenie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brzmiącość ż, brzmieniowość ż, współbrzmienie n
czas. rozbrzmieć, brzmieć ndk.
przym. brzmieniowy
przysł. brzmieniowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. brzmieć + -enie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „brzmieć” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.