zvuk

zvuk (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dźwięk

odmiana:

(1.1) lp zvuk, zvuka, zvuku, zvuk, zvukom, zvuku, zvuče; lm zvukovi / zvuci, zvukova, zvukovima / zvucima, zvukove / zvuke, zvukovima / zvucima, zvukovima / zvucima, zvukove / zvuke

przykłady:

(1.1) Iz sobe su dolazili čudni zvukovi. → Z pokoju dobiegały dziwne dźwięki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

zvuk (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) dźwięk

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zvuk	zvuky
dopełniacz	zvuku	zvuků
celownik	zvuku	zvukům
biernik	zvuk	zvuky
wołacz	zvuku	zvuky
miejscownik	zvuku	zvucích
narzędnik	zvukem	zvuky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. zvučný, zvukový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

zvuk (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) dźwięk

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zvukovosť ż, zvukár m, zvukárka ż, zvučnosť ż

przym. zvukový, zvukársky, zvučný

przysł. zvukovo, zvučne

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: