bezpaństwowiec

bezpaństwowiec (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba nieposiadająca obywatelstwa żadnego z państw

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bezpaństwowiec	bezpaństwowcy
dopełniacz	bezpaństwowca	bezpaństwowców
celownik	bezpaństwowcowi	bezpaństwowcom
biernik	bezpaństwowca	bezpaństwowców
narzędnik	bezpaństwowcem	bezpaństwowcami
miejscownik	bezpaństwowcu	bezpaństwowcach
wołacz	bezpaństwowcu / podn. bezpaństwowcze	bezpaństwowcy
depr. M. i W. lm: (te) bezpaństwowce

przykłady:

(1.1) Trener i trzech chłopców uratowanych z jaskini Tham Luang nie mogą skorzystać z zaproszeń od klubów piłkarskich z Zachodu. Tajlandzkie media informują, że Ekkapol Chantawong i trzech jego podopiecznych to bezpaństwowcy, a skomplikowany status utrudnia im podróże nawet po kraju.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) apatryda, apolita

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bezpaństwowość ż

przym. bezpaństwowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) statsløs
• francuski: (1.1) apatride m
• hiszpański: (1.1) apátrida m
• niemiecki: (1.1) Staatenloser m
• nowogrecki: (1.1) άπατρις m
• rosyjski: (1.1) апатрид m
• włoski: (1.1) senzapatria m

źródła: