bandos

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bandos (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈbãndɔs], AS: [bãndos], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. najemny sezonowy robotnik rolny; zob. też bandos w Wikipedii
odmiana:
(1.1)[1]
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbandosbandosi
dopełniaczbandosabandosów
celownikbandosowibandosom
biernikbandosabandosów
narzędnikbandosembandosami
miejscownikbandosiebandosach
wołaczbandosiebandosi
depr. M. i W. lm: (te) bandosy
przykłady:
(1.1) Weszło do karczmy kilku galicyjskich bandosów[2].
(1.1) To jest jakaś nacja sama w sobie, odmienna od tej miejskiej, wiejskiej, osiadłej. To ci, co nie przynależą do żadnego pana ani do żadnej gminy, wałęsi różni, wagabundy, swawolni bandosi, bieguni różnego rodzaju[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bandoch
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
forma żeńska bandoska ż
przym. bandoski
związki frazeologiczne:
(1.1) iść na bandos
etymologia:
niem. binden, niem. Bande < litew. bendras (spólnik), hin. bandhu (spółka, ród) [potrzebna transkrypcja na hindi], gr. πεθερός (teść)[4]
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bandos” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. ↑ Bolesław Prus, Placówka, Warszawa 1956, s. 80.
  3. ↑ Olga Tokarczuk, Księgi Jakubowe, Kraków 2019, s. 525-526.
  4. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bandoch” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bandos&oldid=7589837”