wagabunda

wagabunda (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvaɡaˈbũnda], AS: [vagabũnda], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. człowiek lubiący się włóczyć

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wagabunda	wagabundy
dopełniacz	wagabundy	wagabundów
celownik	wagabundzie	wagabundom
biernik	wagabundę	wagabundów
narzędnik	wagabundą	wagabundami
miejscownik	wagabundzie	wagabundach
wołacz	wagabundo	wagabundy
ndepr. M. i W. lm: (ci) wagabundowie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) obieżyświat, tramp, włóczęga, włóczykij; daw. wałęsa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wagusy lm

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. vagabond → włóczęga, tułacz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vagabond
• esperanto: (1.1) vaganto, vagulo, vagabondo
• niemiecki: (1.1) Vagabund m
• włoski: (1.1) vagabondo m

źródła: