swawolny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

swawolny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[sfaˈvɔlnɨ], AS[sfavolny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) skłonny do robienia żartów, do zabawy[1]
(1.2) przest. nadużywający swobody, samowolny
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.2) "Ludzie swawolni", jak ich określa dziejopis, chadzali i na Tatarów, i na Turków pod magnacką komendą, z Potockimi, Zbarskimi, Koreckimi[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) figlarny, pot. paradny, rozrywkowy[3], psotny
(1.2) czupurny, narowisty, pot. narwany, nieokiełznany, nieposkromiony, niesforny, nieuładzony, żart. rogaty, rozpasany, rozpuszczony, rozwichrzony, samowolny, szelmowski, wyłamujący się, wymykający się, fikuśny, niesforny, żart. nieuczesany, rozbrykany[3]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) nieposłuszny, swobodny, wesoły[4]
hiponimy:
(1.1) filuterny, frywolny, szelmowski[4]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. swawola ż
przysł. swawolnie
czas. swawolić
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „swawolny” w: SJP.pl.
  2. Anna Strońska, Dopóki milczy Ukraina, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. 3,0 3,1 synonimy.ux.pl.
  4. 4,0 4,1 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.