allel

allel (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈalːɛl], AS: [a•lel], zjawiska fonetyczne: gemin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biol. jedna z wersji genu w określonym miejscu chromosomu powodująca zmienność cechy; zob. też allel w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	allel	allele
dopełniacz	allela / allelu	alleli
celownik	allelowi	allelom
biernik	allel	allele
narzędnik	allelem	allelami
miejscownik	allelu	allelach
wołacz	allelu	allele

przykłady:

(1.1) W myśl zasad dziedziczności każde z czworga dzieci odziedziczyło na zasadzie losowej po jednym z alleli od ojca i od matki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) allel dominujący / letalny / recesywny

synonimy:

(1.1) allelomorf

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. allelopatia ż, allelomorfia ż, allelomorf mrz

przym. allelopatyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. allèle < gr. ἀλλήλων (allḗlōn) → (siebie) nawzajem

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) allele
• baskijski: (1.1) alelo
• bułgarski: (1.1) алел m
• czeski: (1.1) allela ż
• francuski: (1.1) allèle m
• hiszpański: (1.1) alelo m
• niderlandzki: (1.1) allel n
• niemiecki: (1.1) Allel n
• portugalski: (1.1) allelo m
• szwedzki: (1.1) allel
• węgierski: (1.1) allelomorfikus gén
• włoski: (1.1) allele ż

źródła: