turcyzm

turcyzm (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈturt͡sɨsm̥], AS: [turcysm̦], zjawiska fonetyczne: wygł.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka tureckiego; zob. też turcyzm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	turcyzm	turcyzmy
dopełniacz	turcyzmu	turcyzmów
celownik	turcyzmowi	turcyzmom
biernik	turcyzm	turcyzmy
narzędnik	turcyzmem	turcyzmami
miejscownik	turcyzmie	turcyzmach
wołacz	turcyzmie	turcyzmy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zapożyczenie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Turcja ż, Turek mos, Turczynka ż, turecczyzna ż, turecki mrz

przym. turecki, turkijski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo

tłumaczenia:

• słowacki: (1.1) turcizmus m

źródła: