panturkizm

panturkizm (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) polit. nacjonalistyczna ideologia i doktryna polityczna głosząca jedność etniczną ludów tureckich i konieczność ich integracji kulturalnej i politycznej; zob. też panturkizm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	panturkizm	panturkizmy
dopełniacz	panturkizmu	panturkizmów
celownik	panturkizmowi	panturkizmom
biernik	panturkizm	panturkizmy
narzędnik	panturkizmem	panturkizmami
miejscownik	panturkizmie	panturkizmach
wołacz	panturkizmie	panturkizmy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. turecki mrz, Turcja ż, Turek m, Turczyn m, Turczynka ż, tureckość ż, panturkista m, panturkistka ż, turczenie n, sturczenie n, protureckość ż, antytureckość ż, pantureckość ż

czas. turczyć ndk., sturczyć dk.

przym. turecki, proturecki, antyturecki, panturecki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) panturquisme m
• rosyjski: (1.1) пантюркизм m
• ukraiński: (1.1) пантюркізм m

źródła: