tłumaczka

tłumaczka (język polski)

wymowa:

IPA: [twũˈmaʧ̑ka], AS: [tu̯ũmačka], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta przekładająca tekst pisany z jednego języka na inny

(1.2) kobieta dokonująca tłumaczenia wypowiedzi ustnej

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tłumaczka	tłumaczki
dopełniacz	tłumaczki	tłumaczek
celownik	tłumaczce	tłumaczkom
biernik	tłumaczkę	tłumaczki
narzędnik	tłumaczką	tłumaczkami
miejscownik	tłumaczce	tłumaczkach
wołacz	tłumaczko	tłumaczki

przykłady:

(1.1) Marta pracuje w dużym koncernie, jest tłumaczką języka francuskiego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) tłumaczka języka angielskiego / francuskiego / niemieckiego

(1.2) tłumaczka symultaniczna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tłumacz mos, tłumaczenie n, przetłumaczalność ż

czas. tłumaczyć ndk., przetłumaczyć dk.

przym. tłumaczeniowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1-2) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: tłumacz

• białoruski: (1.1) перакладчыца ż; (1.2) перакладчыца ż
• francuski: (1.1) traductrice ż; (1.2) interprète ż
• hiszpański: (1.1) traductora ż; (1.2) intérprete ż
• jidysz: (1.1) איבערזעצערין ż (iberzecerin); (1.2) איבערזעצערין ż (iberzecerin)
• niemiecki: (1.1) Übersetzerin ż; (1.2) Dolmetscherin ż
• nowogrecki: (1.1) μεταφράστρια ż; (1.2) μεταφράστρια ż
• rosyjski: (1.1) переводчица ż; (1.2) переводчица ż
• ukraiński: (1.1) перекладачка ż; (1.2) перекладачка ż
• włoski: (1.1) traduttrice ż; (1.2) interprete ż

źródła: