Przejdź do zawartości

tłumacz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tłumacz (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˈtwũmat͡ʃ], AS[tu̯ũmač], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba przekładająca tekst pisany z jednego języka na inny; zob. też tłumacz w Wikipedii
(1.2) osoba dokonująca tłumaczenia wypowiedzi ustnej

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2 os. rozk. zob. tłumaczyć
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Potrzeba wielu lat praktyki, aby zostać dobrym tłumaczem.
składnia:
kolokacje:
tłumacz języka angielskiego • tłumacz sądowy • tłumacz ustny/pisemnytłumacz przysięgłytłumacz kabinowy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tłumaczenie n
forma żeńska tłumaczka ż
czas. tłumaczyć ndk., przetłumaczyć dk.
przym. tłumaczeniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1) prasł. *tъlmačь < turkijski lub tur.[1], por. tatar. тылмач
uwagi:
(1.1) daw. w formie tłómacz[2]
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zapytania i odpowiedzi, „Poradnik Językowy” nr 7/1901, s. 98 (2).
  2. Jak powstał t. zw. język „galicyjski”?, „Poradnik Językowy” nr 3/1901, s. 2.