kolega

kolega (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔˈlɛɡa], AS: [kolega] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) towarzysz pracy, nauki lub zabawy

odmiana:

przykłady:

(1.1) Byłem dzisiaj z kolegą na imprezie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) znajomy, pot. ziomek

antonimy:

wyrazy pokrewne:

forma żeńska koleżanka

przym. koleżeński

rzecz. koleżeństwo

czas. kolegować się

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) colleague
• arabski: (1.1) زميل, algier. arab. زاميل
• chiński: 同志 （ｔｏｎｇｚｈｉ）， 同事 （ｔｏｎｇｓｈｉ）
• czeski: (1.1) kamarád
• duński: (1.1) kollega w
• esperanto: (1.1) kolego
• francuski: (1.1) collègue m
• hiszpański: (1.1) colega m, compañero m
• interlingua: (1.1) collega
• kaszubski: (1.1) towôrz m
• litewski: (1.1) klasiokas (kolega ze szkoły)
• niemiecki: (1.1) Kollege m (z pracy), Kamerad m (szkolny), Freund m (szkolny)
• nowogrecki: (1.1) συνάδελφος m, συμφοιτητής m, συμπαίκτης m
• ormiański: (1.1) պաշտոնակից
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) ; koledzy:
• rosyjski: (1.1) друг m, коллега m (z pracy), приятель m
• szwedzki: (1.1) kompis w, kamrat w, kollega w (z pracy), arbetskamrat w (z pracy)

źródła:

kolega (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) kolega

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kolegyně

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kolega (język litewski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kolega z pracy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kolega	kolegos
dopełniacz	kolegos	kolegų
celownik	kolegai	kolegoms
biernik	kolegą	kolegas
narzędnik	kolega	kolegomis
miejscownik	kolegoje	kolegose
wołacz	kolega	kolegos

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: