ziomek
Wygląd
ziomek (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba pochodząca z tego samego kraju lub tych samych okolic
- (1.2) polit. członek ziomkostwa[1]
- (1.3) slang. znajomy, kolega
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ziomek ziomkowie dopełniacz ziomka ziomków celownik ziomkowi ziomkom biernik ziomka ziomków narzędnik ziomkiem ziomkami miejscownik ziomku ziomkach wołacz ziomku ziomkowie depr. M. i W. lm: (te) ziomki[2]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) krajan; daw. ziemiec m
- (1.3) pot. kumpel, ziomuś, ziomal, ziom; neutr. kolega, przyjaciel; podn. druh, pobratymiec; daw. kum
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) compatriot, countryman; (1.3) homie, amer. dude, bryt. mate
- białoruski: (1.1) зямляк m
- chiński standardowy: (1.3) 哥 (gē)
- czeski: (1.1) krajan m
- duński: (1.1) landsmand w
- hiszpański: (1.1) paisano m, compatriota m; (1.3) colega m
- kazachski: (1.1) елдес, жерлес, отандас
- niemiecki: (1.1) Landsmann m
- rosyjski: (1.1) земляк m, соотечественник m; (1.3) дружище m
- ukraiński: (1.1) побратим m; (1.3) чувак m
- wilamowski: (1.1) rodok m
- źródła:
- ↑ Hasło „ziomek” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- ↑ Hasło „ziemek” w: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, kier. projektu Bożena Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, ISBN 978-83-64007-23-1.