Omołon
Omołon (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. hydrol. rzeka w azjatyckiej części Rosji, w obwodzie magadańskim, Czukockim Okręgu Autonomicznym i Jakucji; prawy i zarazem najdłuższy dopływ Kołymy; zob. też Omołon w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Omołon Omołony dopełniacz Omołonu[1] Omołonów celownik Omołonowi Omołonom biernik Omołon Omołony narzędnik Omołonem Omołonami miejscownik Omołonie Omołonach wołacz Omołonie Omołony
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Omołonu • nad Omołonem • Omołon wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Omołonu • pływać / płynąć Omołonem
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) rzeka
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) Omolon
- francuski: (1.1) Omolon
- litewski: (1.1) Omolonas
- niemiecki: (1.1) Omolon
- rosyjski: (1.1) Омолон
- ukraiński: (1.1) Омолон
- włoski: (1.1) Omolon
- źródła:
- ↑ Lech Ratajski, Janina Szewczyk, Przemysław Zwoliński, Polskie nazewnictwo geograficzne świata, PWN, Warszawa 1959, s. 192.