Przejdź do zawartości

Ehre

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
lp IPA[ˈeːʀə]; lm IPA[ˈeːʀən] ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) honor, godność
(1.2) zaszczyt
(1.3) cześć

temat słowotwórczy

(2.1) (w złożeniach) dotyczący honoru, honorowy
odmiana:
(1.1-3)[1]
przykłady:
(1.1) Er hat es getan, um seine Ehre zu wahren.Uczynił to, by zachować swój honor.
(1.2) Es ist mir eine große Ehre.To dla mnie wielki zaszczyt.
(1.3) Das Fest wurde ihm zu Ehren organisiert. uroczystość zorganizowano na jego cześć.
składnia:
(2.1) w złożeniach Ehre + n + rzecz./przym. (np. Ehrentitel, ehrenamtlich)
(2.1) w złożeniach Ehr + rzecz./przym. (np. Ehrbezeugung, ehrbar)
kolokacje:
(1.1) die Ehre wahren / verlierenEhre machenin Ehrenmit Ehrenzu Ehren
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Ehrbarkeit ż, Ehrlichkeit ż, Ehren n
czas. ehren
przym. ehrbar, ehrlich
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: