Brunon
Wygląd
Brunon (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Brunon Brunonowie dopełniacz Brunona Brunonów celownik Brunonowi Brunonom biernik Brunona Brunonów narzędnik Brunonem Brunonami miejscownik Brunonie Brunonach wołacz Brunonie Brunonowie depr. M. i W. lm: (te) Brunony
- przykłady:
- (1.1) Witek z Brunonem uzbierali 3087 złotych.
- (1.1) W parafii św. Brunona z Kwerfurtu rozpoczynają się rekolekcje wielkopostne.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Brunon • brat / kuzyn / wujek / dziadek Brunon • mężczyzna imieniem (o imieniu) Brunon • święty / błogosławiony Brunon • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Brunon • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Brunon • otrzymać / dostać / przybrać imię Brunon • dzień imienin / imieniny Brunona • na Brunona (o dniu)
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Bruno
- białoruski: (1.1) Бруна m
- czeski: (1.1) Bruno m
- esperanto: (1.1) Bruno
- francuski: (1.1) Bruno m
- litewski: (1.1) Brunonas m
- niemiecki: (1.1) Brun m
- ukraiński: (1.1) Бруно m
- węgierski: (1.1) Brúnó
- włoski: (1.1) Brunone m
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 77.