сонце

сонце (język macedoński)

сонце (1.1)

transliteracja:

sonce

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) słońce

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

сонце (język ukraiński)

со́нце (1.1)

transliteracja:

sonce

wymowa:

со́нце^ⓘ со́нце^ⓘ zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) słońce (widziane jako tarcza na niebie)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	со́нце	со́нця
dopełniacz	со́нця	сонць
celownik	со́нцю	со́нцям
biernik	со́нце	со́нця
narzędnik	со́нцем	со́нцями
miejscownik	на/у со́нці	на/у со́нцях
wołacz	со́нце	со́нця

przykłady:

(1.1) Сонце сходить о сьомій годині ранку. → Słońce wschodzi o godzinie siódmej rano.

(1.1) Со́нце не на жарт припіка́ло, і лавки́, що опини́лися в ті́ні, були́ всі зайняті. → Słońce przypiekało nie na żarty, a wszystkie ławki, które znalazły się w cieniu, były zajęte.

składnia:

kolokacje:

(1.1) схід / захід сонця • сонце сходить / заходить • сонце світить • сонце гріє

synonimy:

antonimy:

(1.1) місяць

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Сонце n, сонячність ż, сонцевик m, відсоння n, осоння n, підсоння n

zdrobn. сонечко n

przym. сонячний, сонцевий, підсонячний

przysł. сонячно

związki frazeologiczne:

зима від сонця тікає, але літо з'їдає • дощ іде, та сонце буде

etymologia:

uwagi:

źródła: