okuń
okuń (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik okuń okunie dopełniacz okunia okuni celownik okuniowi okuniom biernik okunia okunie narzędnik okuniem okuniami miejscownik okuniu okuniach wołacz okuniu okunie
- przykłady:
- (1.2) Ojciec Kapelan jadł tymczasem piwo z miodem, a nam zwykłe roznoszono potrawy: okuń, szczupak po żydowsku, łamańce z makiem, gruszki, kasza perłowa z makowém mlékiem i różne inne przysmaki, kolejno następowały[3].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) okoń, okoń pospolity
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby
- (1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: okoń
- źródła:
- ↑ Hasło „Perca fluviatilis” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
- ↑ Hasło „okuń” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Kleofas Fakund Pasternak, Pan Walery (wyd. 1831)
- ↑ Hasło „okoń” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.