okuń

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

okuń (język polski)[edytuj]

okunie (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) daw. icht. Perca fluviatilis Linnaeus[1], okoń[2]
(1.2) daw. kulin. potrawa z okunia (1.1)
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikokuńokunie
dopełniaczokuniaokuni
celownikokuniowiokuniom
biernikokuniaokunie
narzędnikokuniemokuniami
miejscownikokuniuokuniach
wołaczokuniuokunie
przykłady:
(1.2) Ojciec Kapelan jadł tymczasem piwo z miodem, a nam zwykłe roznoszono potrawy: okuń, szczupak po żydowsku, łamańce z makiem, gruszki, kasza perłowa z makowém mlékiem i różne inne przysmaki, kolejno następowały[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) okoń, okoń pospolity
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) ryba
(1.2) potrawa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. okoń mzw
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *okunjь[4]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: okoń
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Perca fluviatilis” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „okuń” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ Kleofas Fakund Pasternak, Pan Walery (wyd. 1831)
  4. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „okoń” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=okuń&oldid=8339709”