staroświeckość

staroświeckość (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest staroświeckie; cecha tych, którzy są staroświeccy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	staroświeckość	staroświeckości
dopełniacz	staroświeckości	staroświeckości
celownik	staroświeckości	staroświeckościom
biernik	staroświeckość	staroświeckości
narzędnik	staroświeckością	staroświeckościami
miejscownik	staroświeckości	staroświeckościach
wołacz	staroświeckości	staroświeckości

przykłady:

składnia:

(1.1) staroświeckość + D.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. staroświecki, arcystaroświecki

przysł. staroświecko

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. staroświecki + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: