okwitnąć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

okwitnąć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɔˈkfʲitnɔ̃ɲʨ̑], AS[okfʹitnõńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

czasownik dokonany (ndk. okwitać)

(1.1) aspekt dokonany od: okwitać
odmiana:
(1.1) koniugacja Vc lub rzad. koniugacja Va, okwitł / okwitnął[1][2]; lub
przykłady:
(1.1) Miejsce żonkili i narcyzów zajęły aksamitki, margerytki i jakieś wysokie, sztywne łodygi o kielichowatych, purpurowych kwiatach. Bez okwitłteraz jaśmin przeciskał białe pąki przez oka siatki[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: okwitać
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „okwitnąć” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „okwitnąć” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Martyna Żandarska-Ochnik, Pan wichrów i powiewów, 2008