mównica

mównica (język polski)

mówca przy mównicy (1.1)

wymowa:

​, IPA: [muvʲˈɲiʦ̑a], AS: [muvʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pulpit dla mówcy

(1.2) podest dla mówcy

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mównica	mównice
dopełniacz	mównicy	mównic
celownik	mównicy	mównicom
biernik	mównicę	mównice
narzędnik	mównicą	mównicami
miejscownik	mównicy	mównicach
wołacz	mównico	mównice

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) trybuna, ambona

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mówca m, mówczyni ż, rozmównica ż, mówienie n, mowa ż, mównictwo n, mówność ż

czas. mówić ndk., mawiać, rozmówić, rozmawiać

przym. mówieniowy, mówniczy, mówny, mowny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.2) tribuno

źródła: