lutnik
lutnik (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik lutnik lutnicy dopełniacz lutnika lutników celownik lutnikowi lutnikom biernik lutnika lutników narzędnik lutnikiem lutnikami miejscownik lutniku lutnikach wołacz lutniku lutnicy depr. M. i W. lm: (te) lutniki[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) luthier
- esperanto: (1.1) liutfaristo, liutisto, rzad. luteristo
- hiszpański: (1.1) lutier m
- niemiecki: (1.1) Geigenbauer m
- nowogrecki: (1.1) κατασκευαστής m εγχόρδων οργάνων
- rosyjski: (1.1) скрипичный мастер m
- słowacki: (1.1) husliar m
- węgierski: (1.1) hegedűkészítő
- włoski: (1.1) liutaio m, violinaio m
- źródła:
- ↑ Hasło „lutnik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.