rzemieślnik

rzemieślnik (język polski)

rzemieślnik (1.1) w kuźni

wymowa:

IPA: [ʒɛ̃ˈmʲjɛ̇ɕl̥ʲɲik], AS: [žẽmʹi ̯ėśl̦ʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• podw. art.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba uprawiająca rzemiosło (zajmująca się drobną wytwórczością lub naprawą, posiadająca warsztat rzemieślniczy)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzemieślnik	rzemieślnicy
dopełniacz	rzemieślnika	rzemieślników
celownik	rzemieślnikowi	rzemieślnikom
biernik	rzemieślnika	rzemieślników
narzędnik	rzemieślnikiem	rzemieślnikami
miejscownik	rzemieślniku	rzemieślnikach
wołacz	rzemieślniku	rzemieślnicy
depr. M. i W. lm: (te) rzemieślniki

przykłady:

(1.1) Pan Jan to wykwalifikowany i ceniony rzemieślnik.

(1.1) Nowe miasto szybko przyciągnęło wielu rzemieślników.

składnia:

kolokacje:

(1.1) doświadczony / dobry / solidny / kiepski rzemieślnik

synonimy:

(1.1) rękodzielnik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rzemiosło n, rzemieślnictwo n

forma żeńska rzemieślniczka ż

przym. rzemieślniczy

przysł. rzemieślniczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• albański: (1.1) zejtar m
• angielski: (1.1) craftsman, artisan
• arabski: (1.1) حرفي, صانع
• baskijski: (1.1) eskulangile, artisau
• białoruski: (1.1) рамеснік m, майстар m
• bułgarski: (1.1) занаятчия m
• duński: (1.1) håndværker w
• esperanto: (1.1) metiisto
• francuski: (1.1) artisan m
• hiszpański: (1.1) artesano m
• interlingua: (1.1) artisano, artifice
• islandzki: (1.1) iðnaðarmaður m, smiður m
• jidysz: (1.1) בעל־מלאָכה m (balmeloche), האַנטווערקער m (hantwerker)
• kataloński: (1.1) artesà m
• niemiecki: (1.1) Handwerker m
• nowogrecki: (1.1) βιοτέχνης m, χειροτέχνης m
• rosyjski: (1.1) ремесленник m
• szwedzki: (1.1) hantverkare w
• ukraiński: (1.1) ремісник m
• wilamowski: (1.1) handwerker m
• włoski: (1.1) artigiano m

źródła: