klecić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

klecić (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. sklecić)

(1.1) tworzyć, budować coś pospiesznie, nieudolnie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) już w dzielnicy zahaczającej o maleńkie działki, na których pełno budek kleconych z desek[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klecenie n, sklecenie n, uklecenie n, Klecina ż, kleć ż, klatka ż
przym. sklecić dk., uklecić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Roman Bratny, Kolumbowie — rocznik 20, 1977, Narodowy Korpus Języka Polskiego.