chrząknąć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

chrząknąć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈxʃɔ̃ŋknɔ̃ɲʨ̑], AS[χšõŋknõńć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.asynch. ą  ?/i
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. chrząkać)

(1.1) aspekt dokonany od: chrząkać
odmiana:
(1.1) koniugacja Va
przykłady:
(1.1) Grubas w żółtym kubraku przestąpił z nogi na nogę, chrząknął, zdjął z głowy wymięty biret[1].
(1.1) Ale na wszelki wypadek odpowiedział chłopcu surowym spojrzeniem i chrząknął groźnie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chrząknięcie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: chrząkać
źródła:
  1. Andrzej Sapkowski, Miecz przeznaczenia, 1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Małgorzata Musierowicz, Dziecko piątku, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.