chrotta
chrotta (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. muz. średniowieczny irlandzki instrument, prawdopodobnie strunowy, używany przez irlandzkich bardów[1][2]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Eugene O'Curry: On the manners and customs of the ancient Irish str. 299
- ↑ Journal of the Irish Folk Song Society, London
chrotta (język angielski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
chrotta (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1) chrott|a, -ae (deklinacja I)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik chrotta chrottae dopełniacz chrottae chrottārum celownik chrottae chrottīs biernik chrottam chrottās ablatyw chrottā chrottīs wołacz chrotta chrottae
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 106.
- ↑
Hasło „chrotta” w: Félix Gaffiot, Dictionnaire latin-français, Hachette, Paryż 1934.
