bocznik
bocznik (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) elektr. rezystor włączony równolegle do głównego obwodu, zmniejszający prąd pobierany przez ten obwód[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bocznik boczniki dopełniacz bocznika boczników celownik bocznikowi bocznikom biernik bocznik boczniki narzędnik bocznikiem bocznikami miejscownik boczniku bocznikach wołacz boczniku boczniki
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) szunt
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bocznica ż, bocznikowanie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Heliodor Chmielewski, Ignacy Baran, Stefan Skupiński, Ilustrowany słownik techniczny dla wszystkich, t. A-M, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1963, s. 52.