binominalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

binominalny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌbʲĩnɔ̃mʲĩˈnalnɨ], AS[bʹĩnõmʹĩnalny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) mający dwa imiona albo dwie nazwy, złożony z dwóch imion lub nazw[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) binominalne nazewnictwo gatunków
synonimy:
(1.1) dwuimienny
antonimy:
(1.1) jednoimienny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. bis = dwa razy + łac. nominalis = dotyczący imienia
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „binominalny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.