bałamuctwo

bałamuctwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pot. rzecz wprowadzająca w błąd

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bałamuctwo	bałamuctwa
dopełniacz	bałamuctwa	bałamuctw
celownik	bałamuctwu	bałamuctwom
biernik	bałamuctwo	bałamuctwa
narzędnik	bałamuctwem	bałamuctwami
miejscownik	bałamuctwie	bałamuctwach
wołacz	bałamuctwo	bałamuctwa

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kłamstwo

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nieprawda

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bałamut m, bałamutnik m, bałamutka ż, bałamutnia ż, bałamutność ż, bałamucenie n

czas. bałamucić

przym. bałamutny

przysł. bałamutnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) баламуцтва n
• kaszubski: (1.1) głëpienié n

źródła: