zmiennik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zmiennik (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈzmʲjɛ̇̃ɲːik], AS[zmʹi ̯ė̃•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.gemin.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. osoba pełniąca jakąś funkcję na zmianę z kimś innym (np. na boisku), wymieniająca się z kimś na stanowisku w pracy (np. za kółkiem, w stróżówce)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) techn. coś, co służy do zmiany czegoś, wywołujący zmianę
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Mój zmiennik się spóźnia, muszę na niego poczekać.
(1.1) Jak na koła samochodunawijamy życia wstęgę, • gaz do dechy i do przoduze zmiennikiem ręka w rękę. (J. Janczarski, Zmiennicy)
składnia:
kolokacje:
(2.1) zmiennik indukcyjności
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) forma żeńska zmienniczka
rzecz. zmiana ż, zmianowy m, zmianowość ż, zmienność ż, zmienna ż, zmianowanie n, zmienianie n, zmienienie n
czas. zmieniać ndk., zmienić dk.
przym. zmienny, zmianowy
przysł. zmiennie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: