zmiennik

zmiennik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈzmʲjɛ̇̃ɲːik], AS: [zmʹi ̯ė̃•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• gemin.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. osoba pełniąca jakąś funkcję na zmianę z kimś innym (np. na boisku), wymieniająca się z kimś na stanowisku w pracy (np. za kółkiem, w stróżówce)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) techn. coś, co służy do zmiany czegoś, wywołujący zmianę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zmiennik	zmiennicy
dopełniacz	zmiennika	zmienników
celownik	zmiennikowi	zmiennikom
biernik	zmiennika	zmienników
narzędnik	zmiennikiem	zmiennikami
miejscownik	zmienniku	zmiennikach
wołacz	zmienniku	zmiennicy

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zmiennik	zmienniki
dopełniacz	zmiennika	zmienników
celownik	zmiennikowi	zmiennikom
biernik	zmiennik	zmienniki
narzędnik	zmiennikiem	zmiennikami
miejscownik	zmienniku	zmiennikach
wołacz	zmienniku	zmienniki

przykłady:

(1.1) Mój zmiennik się spóźnia, muszę na niego poczekać.

(1.1) Jak na koła samochodu • nawijamy życia wstęgę, • gaz do dechy i do przodu • ze zmiennikiem ręka w rękę. (J. Janczarski, Zmiennicy)

składnia:

kolokacje:

(2.1) zmiennik indukcyjności

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1) forma żeńska zmienniczka

rzecz. zmiana ż, zmianowy m, zmianowość ż, zmienność ż, zmienna ż, zmianowanie n, zmienianie n, zmienienie n

czas. zmieniać ndk., zmienić dk.

przym. zmienny, zmianowy

przysł. zmiennie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: