wrzeciono
Wygląd
wrzeciono (język polski)
[edytuj]

- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) włók. obrotowe narzędzie ręczne lub część kołowrotka do nawijania przędzy; zob. też wrzeciono (przędzalnictwo) w Wikipedii
- (1.2) techn. element obrabiarki w kształcie wału, służący do zamocowania narzędzia lub obrabianego przedmiotu; zob. też wrzeciono (obrabiarki) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wrzeciono wrzeciona dopełniacz wrzeciona wrzecion celownik wrzecionu wrzecionom biernik wrzeciono wrzeciona narzędnik wrzecionem wrzecionami miejscownik wrzecionie wrzecionach wołacz wrzeciono wrzeciona
- przykłady:
- (1.1) Nie lękaj się możny królu, przestań płakać o królowo! chociaż uśnie córka twoja, lecz obudzi się na nowo, bo nie umrze wtedy ona, gdy wrzecionem się ukłuje, lecz ją właśnie to ukłucie na sen długi zaczaruje[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wrzecionowatość ż
- przym. wrzecionowy, wrzecionowaty
- przysł. wrzecionowato
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *verteno < praindoeur. *wert- → obracać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) spindle
- baszkirski: (1.1) орсоҡ
- białoruski: (1.1) верацяно n (veracâno)
- bułgarski: (1.1) вретено n
- czeczeński: (1.1) урчакх
- czeski: (1.1) vřeteno n
- czuwaski: (1.1) йӗке
- estoński: (1.1) kedervars
- fiński: (1.1) värttinä
- francuski: (1.1) fuseau m
- hiszpański: (1.1) huso m
- islandzki: (1.1) snælda
- jakucki: (1.1) иэрэгэй
- kazachski: (1.1) ұршық (urşıq)
- litewski: (1.1) verpstukas m
- łaciński: (1.1) fusus m
- niemiecki: (1.1) Spindel ż
- nowogrecki: (1.1) αδράχτι n (adráchti)
- osetyjski: (1.1) ӕлхуи
- portugalski: (1.1) fuso m
- rosyjski: (1.1) веретено n (vereteno)
- szwedzki: (1.1) slända w; (1.2) spindel w
- udmurcki: (1.1) черс
- ukraiński: (1.1) веретено n (vereteno)
- wepski: (1.1) värtin
- wilamowski: (1.1) śpyłł ż; (1.2) śpyłł ż
- włoski: (1.1) fuso m
- źródła:
- ↑ Artur Oppman, Śpiąca królewna (1900)