płakać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

płakać (język polski)[edytuj]

dziewczynka płacze (1.1)
niemowlę płacze (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈpwakaʨ̑], AS[pu̯akać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) wylewać łzy, ronić łzy
odmiana:
(1.1) koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Siedział przy stole i cicho płakał.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tonąć we łzach; gw. (Górny Śląsk) ślimtać, ślompać
antonimy:
(1.1) śmiać się
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. płacz m, płaczek m, płaczka m/ż, płaczliwość ż, płakanie n
czas. opłakać, opłakiwać
przym. płaczliwy, opłakany
związki frazeologiczne:
płakać jak bóbrpłakać jak dzieckopłakać krwawymi łzamipłakać nad rozlanym mlekiempłakać po kątachpłakać rzewnymi łzamipłakać w mankiet / płakać w rękawsiąść i płakać / usiąść i płakaćprzysłowie kto w piątek skacze, ten w niedzielę płacze
etymologia:
początkowo słowo znaczyło 'bić, uderzać, zadawać ból'
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: