wilczarz

wilczarz (język polski)

wilczarze (1.1)

wilczarze (2.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) myśliwy polujący na wilki

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) kynol. pies myśliwski używany do polowania na wilki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wilczarz	wilczarze
dopełniacz	wilczarza	wilczarzy
celownik	wilczarzowi	wilczarzom
biernik	wilczarza	wilczarzy
narzędnik	wilczarzem	wilczarzami
miejscownik	wilczarzu	wilczarzach
wołacz	wilczarzu	wilczarze

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wilczarz	wilczarze
dopełniacz	wilczarza	wilczarzy
celownik	wilczarzowi	wilczarzom
biernik	wilczarza	wilczarze
narzędnik	wilczarzem	wilczarzami
miejscownik	wilczarzu	wilczarzach
wołacz	wilczarzu	wilczarze

przykłady:

(1.1) Było słychać nawoływania wilczarzy.

(2.1) Wilczarze ujadały, ale basior był niezwyciężony, uciekał w gęstwinę.

składnia:

kolokacje:

(2.1) wilczarz irlandzki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) myśliwy

(2.1) pies

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wilczyca ż, wilczur m, wilczek m, wilczątko n, wilczysko n, wilk mrz/mzw

przym. wilczy, wilczurzy, wilczarski

przysł. wilkiem, wilczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wilczy + -arz < pol. wilk

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (2.1) wolfhound

źródła: