wilczek

wilczek (język polski)

wilczek (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvʲilʧ̑ɛk], AS: [vʹilček], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. młody wilk

(1.2) daw. zuch, członek najmłodszej grupy wiekowej harcerstwa

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wilczek	wilczki
dopełniacz	wilczka	wilczków
celownik	wilczkowi	wilczkom
biernik	wilczka	wilczki
narzędnik	wilczkiem	wilczkami
miejscownik	wilczku	wilczkach
wołacz	wilczku	wilczki

przykłady:

(1.1) Za basiorą dreptał wilczek ze spuszczonym ogonkiem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wilczę

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wilk mzw, wilczę mzw, wilczur mzw, wilczysko n, wilczyca ż, wilczarz mos/mzw

przym. wilczy

przysł. wilczo, wilkiem

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wilk + -ek; źródłosłów nazwiska Wilczek

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) вълче n
• łotewski: (1.1) vilcēns m
• starogrecki: (1.1) λυκιδεύς m
• włoski: (1.1) lupetto m, lupatto m

źródła: