weteran

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

weteran (język polski)[edytuj]

holenderscy weterani (1.1)
wymowa:
IPA[vɛˈtɛrãn], AS[veterãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. stary, zasłużony w boju żołnierz
(1.2) przen. długoletni, doświadczony i zasłużony pracownik
(1.3) hist. żołnierz w starożytnym Rzymie zwolniony z armii z honorami po odbyciu pełnej służby wojskowej
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Nasi weterani z drugiej wojny światowej wciąż tłumnie przybywają na uroczystość.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kombatant, wiarus
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
forma żeńska weteranka
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-3) łac. veteranusstary żołnierz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „weteran” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.